Bim Coiffeur bin i gsässe vor em Spiegel, luege dry
und gseh dert drinn e Spiegel, wo ar Wand isch vis—à—vis
und dert drin wieder spieglet sech dr Spiegel da vor mir
und i däm Spiegel wiederum dr Spiegel hindefür.
Und so geng wyter, s’isch gsy win e länge Korridor,
i däm my Chopf gwüss hundertfach vo hinden und vo vor
isch ufgreit gsy i eir Kolonne, z’hinderscht isch dr Chopf,
i ha ne nümme kennt, so chly gsy wie-n-e Gufechnopf.
My Chopf, dä het sich dert ir wyti, stellet öich das vor,
verloren ir Unäntlechkeit vom länge Korridor.
I ha mi sälber hinde gseh verschwinde, ha das gseh,
am heiterhälle Vormittag und wi wenn nüt wär gscheh.
Vor Chlupf han i mys Muul ufgschperrt, da sy im Korridor
grad hundert Müüler mit ufgange wie-n-e Männerchor,
e Männerchor us mir allei, es cheibe gspässigs Gfüel,
es metaphysischs Grusle het mi packt im Coiffeurgstüel.
I ha d’Serviette vo mer grissen, ungschore sofort
das Coiffeurgschäft verlah mit paar entschuldigende Wort,
und wenn dir findet, i sött e chly meh zum Coiffeur ga,
de chöit dir jitz verstah, warum i da e hemmig ha.
